კვირა, 2024-10-27, 11:27 PM | თქვენ შემოხვედით როგორც სტუმარი | ჯგუფი "Guests" |
|
ანტონ მესხი ანტონ მესხი - ქართველი წმინდანი, მართლმადიდებელი ეკლესიის წმინდანი, ხსენების დღე არის ძველი სტილით 16 მარტი, ახალი სტილით - 29 მარტი. ივანე მესხი ივანე მესხის ოჯახი. მარცხნიდან მარჯვნივ: ეკატერინე დაშკევიჩ-მესხისა (რძალი, სიმონაკას მეუღლე), ილიკო მესხი (ივანეს უმცროსი ვაჟი), ივანე მესხი, სიმონიკა მესხი (ივანეს უფროსი ვაჟი), ქეთევან მესხი (ივანეს ქალიშვილი), ეკატერინე გაბუნია-მესხისა (ივანეს მეუღლე). მიხეილ მესხი მიხეილ მესხი (დ. 12 იანვარი, 1937, თბილისი - გ. 22 აპრილი, 1991, წარმოშობით ზნაურის რაიონი სოფელი ახალშენი), ქართველი ფეხბურთელი, თავდამსხმელი. თბილისის № 35 საფეხბურთო სკოლის აღზრდილი. 1969-91 წლებში მუშაობდა სპეციალიზირებული საბავშვო საფეხბურთო სკოლა "ავაზა"-ს მწვრთნელად და დირექტორად. სპორტის დამსახურებული ოსტატი. მის საპატივცემლოდ თბილისის ლოკომოტივის სტადიონს მისი სახელი დაერქვა. მისი საფეხბურთო კარიერის განმავლობაში თამაშობდა თბილისის დინამოსა (1954-69) და თბილისის ლოკომოტივში (1970). გატანილი აქვს 35 გოლი საბჭოთა კავშირის ეროვნული საფეხბურთო ნაკრებისთვის და მონაწილეობდა 1962 წლის მსოფლიო ჩემპიონატში. ის ასევე გამოჩნდა ევროპულ ერთა თასის პირველ გათამაშებაზე 1960 წელს, რომელიც საბჭოთა კავშირმა მოიგო. 1998 წელს მესხი საქართველოს ფეხბურთის ისტორიაში საუკეთესო მოთამაშედ
და საქართველოს მე-20 საუკუნის "საოცნებო გუნდის" წევრად დაასახელეს. კითხვის გაგრძელება კოტე მესხი კოტე (იაკობ) სიმონის ძე მესხი(დ. 19 აპრილი/ 1 მაისი, 1857, ქუთაისი ― გ. 15 მაისი/28 მაისი, 1914, თბილისი), ქართველი მსახიობი და რეჟისორი. 1874 წლიდან მონაწილეობდა ქუთაისის სცენისმოყვარეთა წარმოდგენებში. 1879 მიიწვიეს მსახიობად თბილისის მუდმივ პროფესიულ დასში. 1885 ქუთაისში დააარსა პროფესიული თეატრი, რომელსაც 1894 წლამდე ედგა სათავეში. მისი ხელმძღვანელობით ქუთაისის სცენაზე პირველად გამოვიდნენ: ნინო ჩხეიძე, კოტე მარჯანიშვილი და შალვა დადიანი. 1894 წლიდან როგორც მსახიობი და რეჟისორი მოღვაწეობდა თბილსის დრამატულ თეატრში. ასრულებდა გმირულ და სახასიათო როლებს: ლევან ხიმშიაშვილი (დ. ერისთავის "სამშობლო"), გოჩა (ა. წერეთლის "თამარ ცბიერი"), რუსთაველი (კ.მესხის "რუსთაველი"), ოტია (ვ. გუნიას "და-ძმა"), ანანია (ა. სუმბათაშვილის "ღალატი"), არბენინი (მ.ლერმონტოვის "მასკარადი"), ჩაცკი (ა. გრიბოედოვის "ვაი, ჭკუისაგან"), ოტელო, პეტრუჩიო (უ. შექსპირის "ოტელო", "ჭირვეულის მორჯულება"), ტარტიუფი ( მოლიერის "ტარტიუფი") და სხვა. თარგმნა ნ. გოგოლის, უ. შექსპირის, ა. დიუმას, ვ. სარდუს და სხვა დრამატული ნაწარმოებები. სერგო მესხი სერგეი სიმონის ძე მესხი (დ. 12 ოქტომბერი/24 ოქტომბერი, 1845, სოფ. რიონი, ახლანდელი წყალტუბოს მუნიციპალიტეტი – გ. 21 ივლისი/2 აგვისტო, 1883, აბასთუმანი, დაკრძალულია რიონში), ქართველი პუბლიცისტი, ჟურნალისტი, მწერალი და საზოგადო მოღვაწე. 1856-1863 წლებში სწავლობდა ქუთაისის გიმნაზიაში, 1863-1867 წლებში პეტერბურგის უნივერსიტეტის საბუნებისმეტყველო ფაკულტეტზე. 1867 სამშობლოში დაბრუნდა. 1868 წლიდან რედაქტორობდა გაზეთ "დროებას". იყო "ახალი ახალგაზრდობის" ლიტერატურული ჯგუფის წევრი, "მამებისა" და "შვილების" ბრძოლის აქტიური მონაწილე. მისი წერილები ეხებოდა კრიტიკის თეორიას და პრაქტიკას, ფოლკლორისტიკას, თეატრს, დრამატურგიას, სალიტერატურო ენის სიწმინდეს და სხვ. თარგმნა ვიქტორ ჰიუგოს, ალფონს დოდეს და სხვათა ნაწარმოებები. დიდი წვლილი შეიტანა ახალი ქართული სალიტერატურო ენის, კრიტიკის, ჟურნალისტიკისა და ქართული თეატრის განვითარების საქმეში. სერგეი მესხის პირადი არქივი დაცულია ხელნაწერთა ეროვნულ ცენტრში. არქივი შემოვიდა 1959 წლის 20 ოქტომბერს (შემოსულობათა წიგნი # 44). სერგეი მესხის ფონდი 89 საარქივო საქმეს შეიცავს 1) საზოგადოებრივი მოღვაწეობის ამსახველი მასალა; 2) შემოქმედებითი; 3) მიმოწერა; 4) სხვადასხვა. დავით მესხი ექნება თუ არა რაიმე ღირებულება სიმონ მესხის ოჯახის აღწერას? დღევანდელი საზოგადოებისათვის საგულისხმოდ დარჩება ეს მოთხრობა? რაღა ამ მოხუცებულობის დროს ვიკისრე ამ ვალის მოხდა? შევიძლებ თუ არა მე — ერთერთი წევრი ამ ოჯახისა — სწორი გეზი დავიცვა, გეზი იმისა, რომ უნაკლოდ აღვნუსხო ვითარება ამ ოჯახისა, ისე რომ ნათესაურმა გრძნობამ არ გამკენწლოს? ასეთი კითხვები გამომესახა, დამებადა და ვუთხარი კიდეც იმათ, ვინც მე დაჟინებით მომმართა და მირჩია — ხელი მომეკიდა ამ საქმისათვის. ამათ ყველა კითხვაზე დამაჯერებლად მიპასუხეს, პასუხები მისახვედრი დარჩა ჩემთვის და, ვინაიდან ჩემი ოჯახიდან ჩემსავით პატარა კალმის კაციც არავინ დარჩა, ვიკისრე ეს მოვალეობა. მესხების გენიოლოგია ძველისძველია, ისტორიულ წარსულს ეკუთვნის. შორეულ წინაპრებად იტყოდნენ მოსოხებს, მოსაგეტებს. მესხი გვარად მერე გადაიქცა, ისე როგორც ლეჩხუმი — ლეჩხუმელი, რაჭა — რაჭველი და სხვ. ჩვენც მესხეთიდან უნდა ვიყოთ, მესხები. რვა ძმა ვიყავით, ხუთი და. მე მეცხრე შვილი ვიყავი. დღეს ცამეტიდან სამი ღა ვართ ცოცხალი. ათი, — შვიდი ძმა და სამი და უკვე აღარ არიან... უცნაური იღბალი დამეწერა იმ თავითვე. რატომღაც ოჯახი მაგარი გულისად მცნობდა და თითქმის ყველა ჩემიანი, როგორც იტყვიან, ჩემს მკლავზე გადაიცვალა. ოჯახზე კარგა შორსაც რომ ვყოფილიყავი, ჭირის დღეს უთუოდ მომიკითხავდნენ. მამა რომ გადაიცვალა ყმაწვილი ვიყავი. მამა ეზიარებიათ უკვე და იმ ღამეს მე ვუჯექი სასთუმალთან სულთმობრძავს......კითხვის გაგრძელება » |
|